بررسی سطح سرمی ویتامین b۱۲ در بیماران مبتلا به لیکن پلان

مقدمه: لیکن پلان دهانی یک اختلال ایمنی پوستی مخاطی مزمن با اتیولوژی ناشناخته است که دارای انواع متعددی می باشد. نوع اروزیو و بولوز آن دردناک بوده و احتیاج به درمان دارند. علل متعددی از جمله اختلال ایمنی سلولی، استرس و کمبود برخی ویتامین ها برای این بیماری مطرح است. هدف از این پژوهش، مقایسه سطح ویتامین b 12 سرمی در بیماران مبتلا به لیکن پلان و افراد سالم بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بود. 20 فرد سالم به عنوان گروه شاهد و 32 فرد مبتلا به لیکن پلان دهانی به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. سطح سرمی ویتامین  b 12 در دو گروه ثبت شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار spss و آزمون های t و chi–square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 = α). یافته ها: میانگین سرمی ویتامین b 12 در گروه مورد pg/ml 103 ± 87/328 و در گروه شاهد pg/ml 83 ± 35/365 بود. از لحاظ آماری، اختلاف معنی داری در دو گروه وجود نداشت (12/0 = p value). نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه، ارتباطی بین کمبود ویتامین b 12 و بروز بیماری لیکن پلان مشاهده نشد.